HSV
Ik hoorde een stem in de hemel luid zeggen: ‘Nu is gekomen het heil, de macht en het koninkrijk van onze God en de heerschappij van zijn Gezalfde.
De aanklager van onze broeders, hij die hen dag en nacht aanklaagde voor onze God,
is uit de hemel geworpen.
Openbaring 12:10
Ging het vorige week over een leugenachtig leven leiden, dus over ons liegen, onze leugens, deze week gaat het om de leugens van de satan.
De valse beschuldigingen die hij ons zo graag voorhoudt en influistert, en die ons het leven zo moeilijk (kunnen) maken.
‘Je leert het nooit!
Je bent echt een hopeloos geval. Zie maar, je hebt het weer verkeerd gedaan.
Je bent een mislukkeling. Je bent waardeloos. Je bent niets waard!
Jij sterk? Je bent een slappeling. Soms denk je alleen maar dat je sterk bent.
Niemand moet jou!
Niemand houdt van je!
Vrij zijn? Je zult nooit vrij zijn!’
Dit is de strekking van het kalendertje deze week met als slot woord, dat als we echt in de Christus geloven, elk van deze beweringen een leugen is.
En dat is ook zo, want Gods woord zegt heel wat anders.
De vraag waar ik echter de hele morgen al mee worstel is echter of het de duivel is die ons deze beschuldigingen influistert of dat wijzelf verantwoordelijk zijn voor dit soort gedachten of beschuldigingen. (Of moet ik ze beschuldigende gedachten noemen?)
Ik moet zeggen dat ik nog steeds niet mijn weg gevonden heb in de onzichtbare geestelijke wereld. (om het maar even uit te drukken)
Vanaf dat ik (wij) in de evangelische wereld terecht ben gekomen (ik ben van oorsprong Chr. Gereformeerd; hier liggen voor de eerste 28 jaar van mijn leven mijn geestelijke wortels) en hierdoor ook al heel wat andere sprekers heb gehoord dan alleen de wat behoudender evangelische sprekers, ben ik daarmee ook in aanraking gekomen met heel wat verschillende zienswijze over de duivel en de macht die hij zou hebben.
Werd in de kringen waar ik vandaan kom praktisch niet over hem gesproken, hooguit zijn naam en macht genoemd, ziet men in evangelische- en pinksterkringen mijns inziens nog weleens achter elke boom een demon.
‘De geest van alcohol, de geest van drugs, de geest van …’
Carman heeft daar een ‘leuk’ en duidelijk filmpje van, het heet: Satan', bite the dust'
Maar is dit wel zo?
De duivel is een realiteit, dat is een feit.
Dat hij mensen tot zonde probeert te verleiden ook.
Dat hij daarbij gebruik maakt van de waarheid en die op geniepige wijze verdraait tot een leugen ook.
Hij kan immers niet anders, want de Bijbel noemt hem de vader van de leugen.
In hem is alleen duisternis.
Maar is duivel de verantwoordelijke als je drugsverslaafd bent, of alcohol of porno, of computer of …
En al die beschuldigingen, stuurt de duivel soms al zijn demonen uit om ons het leven zuur te maken op deze wijze door ons dit soort beschuldigingen in te fluisteren.
Zie je het duiveltje op je schouder, zo vlak bij je oor, voor je?
Of, of komen die beschuldigingen voort uit ons eigen hart en speelt de duivel daar op in, doordat hij ons heel goed heeft geobserveerd en weet wat onze sterke en onze zwakke kanten zijn?
Onze gedachten zijn voor iedereen verborgen, behalve voor God, want Hij is de Almachtige.
Niemand anders weet wat daarin leeft totdat wij ze uitspreken.
Mattheüs 15:19 - Want uit het hart komen slechte gedachten, moord, overspel, ontucht, diefstal, valse verklaringen en lasterpraat.
Marcus 7:21 - Want uit zijn innerlijk, uit zijn hart, komen de slechte gedachten, ontucht, diefstal, moord, echtbreuk, hebzucht, kwaadwilligheid, bedrog, onmatigheid, jaloersheid, lasterpraat, hoogmoed, onverschilligheid.
Al dit slechte komt uit het innerlijk van de mens en maakt hem onrein.
De duivel kan ons van alles voorhouden om ons te verleiden, maar zijn wijzelf niet degenen die wel of niet tot zonde overgaan?
Ik moet denken aan het volgende stukje; ik moet zeggen dat, nu ik hier zo mee bezig ben en wel anders tegenaan begin te kijken en mezelf af begin te vragen of dit wel klopt.
Lees maar mee.
Satan zegt: kijk eens om je heen
Maar Jezus zegt: zie op naar Mij.
Satan zegt: hier kom je nooit meer uit
Maar Jezus zegt: Ik maak je vrij
Satan zegt: je struikelt telkens weer
Maar Jezus zegt: Ik hou je vast
Satan zegt: je bent zo minderwaardig
Maar Jezus zegt: kostbaar ben je in Mijn ogen
Satan zegt: je schiet altijd te kort
Maar Jezus zegt: in Mij ben je volmaakt
Satan zegt: je woorden zijn zo krachteloos
Maar Jezus zegt: Ik ben het die harten raakt
Satan zegt: je bent zo onzeker en angstig
Maar Jezus zegt: vrees niet, je bent van Mij
Satan zegt: toe maar, trek op die muur
Maar Jezus zegt: niets kan jou van Mijn liefde scheiden
Satan zegt: zoveel zorgen drukken je naar beneden
Maar Jezus zegt: geef Mij dan je last
Zegt satan deze dingen tegen ons, brengt hij deze dingen in onze gedachten, fluistert hij ze ons in?
Kan hij dat überhaupt wel?
Als Eva door de slang wordt verleid, is de slang een echt levend wezen die door de satan wordt misbruikt.
Als de Here Jezus in de woestijn op de proef wordt gesteld, dan geloof ik niet dat de satan Hem al die verzoekingen influistert, maar Hem letterlijk verzoekt; spreekt, dingen laat zien.
Als je ’s avonds laat nog even een rondje wilt zappen op de tv, zo net voor het slapen gaan, kun je dan de duivel de schuld geven als je op een sex-zender komt en de beelden zich op je netvlies branden?
Of is het je eigen verantwoordelijkheid, je weet immers dat deze zenders uitzenden?
En als je dan blijft kijken, en je wordt later aangeklaagd in je gedachten van nietsnut, je hebt het weer gedaan, het komt nooit goed met jou, zijn dat dan werkelijk de beschuldigingen van de boze of is het ons eigen geweten dat ons aanklaagt omdat we dom geweest zijn en ons tot zonde hebben laten verleiden?
Wie beschuldigt ons?
Wie klaagt ons aan?
Wie zegt deze dingen?
O, ik geloof zeker, dat als wij de boze de ruimte geven door deze dingen over onszelf uit te spreken, dat hij daar op ingaat, inspeelt en het nog erger maakt dan het is.
Maar wie is in eerste instantie onze aanklager?
Hij of wijzelf?
De meegegeven tekst ter overdenking spreekt niet over dit soort beschuldigingen.
De tekst spreek over het feit dat de boze ons aanklaagt bij God, Hem onze zonden en ongerechtigheden voorhoudt, zodat Hij ons zou veroordelen.
‘Ziet U wat hij hier doet?. Oh, kijk eens naar haar, en hoor eens hoe ze roddelt! En daar… En daar … En …’
Niet de beschuldigingen en aanklagen naar ons persoonlijk gericht zoals; je bent niets waard, je bent hopeloos enz..
‘De aanklager van onze broeders, hij die hen dag en nacht aanklaagde voor onze God, …’
Waar ik ook bij stilgezet werd door een bepaald iets dat ik gelezen heb terwijl ik hier mee bezig was, was het feit dat Jezus totaal niet inging op wat de duivel zei.
Als ik naar Mattheüs 4 ga, waar het gedeelte staat waar Hij wordt verzocht, zegt de duivel tegen Jezus: ‘Als U de Zoon van God bent, zeg dan …,’tot twee keer toe en hij eindigt met: ‘Dit alles zal ik U geven, als U … .’
Wat ik me nooit eerder heb gerealiseerd, is, dat Jezus niet zegt van: Ja, Ik ben de Zoon van God, maar …,’ maar dat Hij gewoon zegt: ‘Er staat geschreven.!’
Hij zegt niet: ‘Hé, satan, je zit er nu wel behoorlijk naast, want al die koninkrijken zijn helemaal niet van jou,’ nee, Hij zegt: ‘Ga weg, satan, want er staat geschreven … .’
Jezus springt op geen enkele wijze in de verdediging.
Op geen enkele wijze gaat Hij in gesprek met de duivel.
Op geen enkele wijze geeft Hij hem een handvat om misbruik van de situatie te kunnen maken.
Hij noemt zelfs zijn naam niet één keer, alleen om hem weg te sturen.
Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik heb helaas maar al te vaak de gewoonte om in de verdediging te springen.
Het stukje over ‘satan zegt, maar Jezus zegt … ‘ doet mij meer naar hem kijken dan naar Jezus.
De negativiteit die uit de woorden klinkt van wat satan zegt, haken er bij mij dieper in, dan de geweldige waarheid van Jezus.
En is het over het algemeen genomen geen realiteit, dat negatieve dingen meer impact hebben en dieper ingrijpen dan positieve?
De beschuldigingen waar ik mee begon zitten deels verweven in dit stukje over ‘satan zegt, maar Jezus zegt… .’
Komen in zekere zin hiermee overeen.
Als we Jezus voorbeeld zouden volgen, dan zouden we de regels van ‘satan zegt’ gewoon weg moeten laten en simpelweg zeggen waar het op staat, wat de waarheid is, zonder nog eens aan te halen wat de boze zegt, want dat doet er immers niet toe.
Wat Jezus zegt, daar gaat het om, dat is waarheid, dat is belangrijk.
‘Zie op Mij!
Ik maak je vrij!
Ik houd je vast!
Je bent kostbaar in Mijn ogen!
In Mij ben je volmaakt!
enz. enz. .’
Wie geven we de meeste eer?
Jezus, of de boze?
Op wie leggen we de nadruk in ons leven, Jezus of de boze?
Bij wie ligt de verantwoordelijkheid over ons leven, bij onszelf of bij de boze?
Als we de boze de schuld geven van deze beschuldigingen, aantijgingen, hebben wij dan niet een opening of ruimte aan hem gegeven waardoor hij dit kon doen en ligt daardoor dus de uiteindelijke verantwoordelijkheid bij onszelf?
Ik merk aan mijzelf terwijl ik zo over deze dingen schrijf, deze vragen stel, een wirwar aan gevoelens waar ik nog niet toe instaat ben om die te ontwarren.
Maar één ding wordt mij steeds duidelijker, dat er soms teveel aan de duivel wordt toegeschreven, terwijl het voortkomt uit ons eigen binnenste.
Marcus 7:21 - Want uit zijn innerlijk, uit zijn hart, komen de slechte gedachten, ontucht, diefstal, moord, echtbreuk, hebzucht, kwaadwilligheid, bedrog, onmatigheid, jaloersheid, lasterpraat, hoogmoed, onverschilligheid.
Al dit slechte komt uit het innerlijk van de mens en maakt hem onrein.
Spreuken 4:23 zegt niet voor niets: ‘Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven.’
Lieve Vader in de hemel.
In mijn hoofd is het een wirwar van gedachten en mijn gevoelens gaan daarmee ook verschillende kanten uit terwijl ik hier mee bezig was.
Maar ik breng alles bij U; al mijn gedachten, al mijn gevoelens en ik bid U om wijsheid en inzicht in deze dingen.
Leid mij aan Uw hand, Vader, en open mijn ogen voor de waarheid, Uw waarheid.
En laat mij daar waar het vereist is mijn verantwoordelijkheid nemen over de dingen die ik verkeerd doe, zeg of denk.
Leer mij, leer ons, onze tegenstander kennen, maar help ons om hem niet meer aandacht te geven dan nodig is.
Help ons om waakzaam te zijn, om de duivel geen kans te geven, om ons te onderwerpen aan U en de boze te weerstaan.
Herinner ons aan de wapenrusting die U ons niet voor niets hebt gegeven.
Help ons om ons te richten op wie we zijn in U, Heer Jezus en niet op wat een ander zegt of wat wij onszelf voorhouden.
Ik dank U, Vader, dat de aanklager uit de hemel is geworpen en dat U, Heer Jezus hem hebt overwonnen.
Nog slechts een korte tijd zullen we moeten strijden en vechten, maar dan zullen we voor eeuwig bij U mogen zijn.
Dank U, dat U voor ons bid en pleit bij de vader.
Dank U, dat de Heilige Geest voor ons bidt en pleit met onuitsprekelijke verzuchtingen.
Dank U, Heer Jezus, voor Uw gebed voor ons toen Uw tijd gekomen was om onze straf op U te nemen.
Dank U wel.
Dank U wel.
Ik houd van U.
- Amen -
(Johannes 8:44; Efeziërs 4:27, 6:11; Jacobus 4:7; 1 Petrus 5:8)
Schenk mij, Heer,
Uw Geest
van wijsheid en inzicht,
opdat mijn hart
en mijn verstand
door U worden verlicht.
U geeft, Heer,
aan een ieder die vraagt
zonder voorbehoud
en verwijt.
Zo ga ik mijn weg
in het volste vertrouwen
dat Uw Geest mij
in Uw waarheid leidt.
Naar: Jacobus 1:5,6
©Rita Klapwijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten