zondag 3 maart 2013

Week 10 - Een leugenachtig leven leiden

En Petrus zei: Ananias, waarom heeft de satan uw hart vervuld, zodat u gelogen hebt tegen de Heilige Geest en een deel achtergehouden hebt van de opbrengst van het stuk grond?
Als het onverkocht gebleven was, bleef het dan niet van u, en toen het verkocht was, bleef de opbrengst dan niet tot uw beschikking? Waarom toch hebt u deze daad in uw hart voorgenomen? U hebt niet tegen mensen gelogen, maar tegen God.
HSV

‘Ananias,’ zei Petrus, ‘waarom heeft Satan uw hart vervuld en u ertoe gebracht de heilige Geest te bedriegen en een deel van de opbrengst achter te houden?
Het land was vóór de verkoop toch uw eigendom en na de verkoop was de opbrengst toch ook van u? Wat heeft u bezield om zo te handelen? U hebt niet tegen mensen gelogen, maar tegen God!’
GNB

Handelingen 5:3,4

Ruim een jaar ben ik nu op weg met het kalendertje van Beth Moore en er zijn weken bij dat ik met mijn handen in mijn haar heb gezeten of het liefst het onderwerp zou overslaan.
Om heel eerlijk te zijn is dit ook weer zo’n week die ik het liefst over zou slaan.
Ik zit weliswaar niet met mijn handen in mijn haar, maar erg comfortabel voel ik me ook niet bij dit onderwerp.

Een leugenachtig leven leiden gaat weliswaar heel ver en zal voor velen van ons ver van ons bed zijn, tenminste, dat zullen we ongetwijfeld denken, maar iets in mij lijkt mij een spiegel voor te houden die zegt dat ik, wij met elkaar, misschien wel meer liegen dan dat we ons er bewust van zijn.

Wat er in mijn gedachten komt zijn leugentjes om bestwil, leugentjes om de ander te sparen, halve waarheden, het net anders iets zeggen.
Naar het overdrijven van, naar het groter maken van, naar het aandikken van …

Iemand willen verrassen leidt vaak en zo makkelijk tot leugentjes ‘om bestwil’.
We moeten ons immers soms in allerlei bochten wringen om dat te doen lukken.
En ja, als je daarvoor een beetje moet liegen, dan is dat toch voor het goede doel.
Dat is toch niet zo erg, we schaden er immers niemand mee.
Nee, een leugentje ‘om bestwil’ moet kunnen, toch?
Ach, en is het wel echt liegen? …

Hoe vind je mijn nieuwe jas, schoenen, kapsel, …?
Tja, je wilt toch niet iemand voor het hoofd stoten?
Je vind er niets aan, maar zegt dat je (hartstikke) leuk vind.

Soms willen we wel de waarheid zeggen, maar de consequenties die eraan verbonden zijn kunnen zo groot of ingrijpend zijn, dat we uit ‘veiligheidsoverweging’ maar niets of niet alles vertellen.
Zo hebben we in ‘onze ogen en gedachten’ niet echt gelogen.
Je hebt toch de waarheid gezegd, ja, wel niet alles, maar toch …
Die paar dingen die je hebt weggelaten, dat is toch geen liegen? …

En als ik net iets anders zeg dan dat het is, daar kan ik toch niets aan doen.
Dat gebeurt soms.
Als een ander het dan daardoor verkeerd oppakt of begrijpt, daar kan ik toch niets aan doen.
Dat is dan toch geen liegen? …

En als ik een verhaal nu net iets spannender of mooier kan maken door het iets aan te dikken of te overdrijven, joh, kijk eens hoe mensen aan mijn lippen hangen en hoe mooi ze het vinden.
Ach, zolang ik er niemand kwaad mee berokken; dat is toch geen liegen? …

Is liegen dan alleen verkeerd als we een ander er schade mee berokkenen?
En van zo’n enkel leugentje af en toe, kan men dan zeggen dat je een leugenachtig leven leidt?

Ik ga geen antwoorden geven op deze vragen, een ieder mag ze zichzelf stellen en erover nadenken, al zou ik het wel leuk/fijn vinden om te horen wat je ervan denkt als je dit leest.

Nog een vraagje.
Is het wel echt zo als we denken dat we niemand er schade mee berokkenen?
En deze vraag beantwoord ik wel, want ik geloof, dat met iedere leugen, klein of groot, we één van Gods geboden overtreden en Hem zo verdriet doen.
Ik geloof dat het voor God niet uit maakt of we nu een leugenachtig leven leiden in de zin van liegen is een gewoonte in ons leven, of we leven met een grote leugen in ons leven of we maken gebruik van af en toe een leugentje om bestwil.
Als we toch, al is het maar af en toe, onze toevlucht nemen tot kleine leugentjes, ons leven leugenachtiger is dan we zelf denken.
Een leugen is een leugen; liegen is liegen.
Zonde is zonde.

Het voorbeeld van Ananias en saffira (Zie: Handelingen 5:1-11 ) is wel een heftig voorbeeld.
Er staan meer verhalen in de Bijbel waarin grote leugens worden verteld, maar waar geen oordeel tot de dood het gevolg is.
Adam en Eva logen tegen God in het Paradijs, Petrus loog toen hij zei dat hij de Here Jezus niet kende; Simson loog er heel wat op los naar Delila, Jacob bedroog zijn vader, de broers van Jozef logen tegen hun vader over wat er met hem was gebeurd, en zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen.
We kunnen lezen over de gevolgen van hun zonde, want iedere leugen heeft gevolgen, alleen in het geval van Ananias en Saffira voltrekt God direct Zijn oordeel.
Waarom God het hier wel direct voltrekt en met anderen wacht, is niet aan ons om te weten; God zal daar Zijn redenen voor hebben gehad en hebben.
Maar dat we dit als een waarschuwing in ons leven mee moeten nemen, is het zeker wel.

Ananias en Saffira zondigden opzettelijk, het was afgesproken werk.
Misschien was de oorsprong van hun bedoeling wel goed geweest, maar kreeg de macht, die het geld kan hebben, hen in de greep en konden zij de verleiding niet weerstaan.
En om toch maar als goed christen over te komen in de ogen van mensen, besloten ze deze draai er aan te geven.
En ze logen tegen de Heilige Geest.

Door de Heilige Geest wist Petrus van hun bedrog; hij vroeg eerst aan Ananias en vervolgens ook aan Saffira waarom zij zich door satan hebben laten verleiden om te gaan liegen over de opbrengst van hun land.
Dat ze niet alles gaven was niet het probleem, het land was van hen toen ze het verkochten, dus de opbrengst van het land was ook van hen en daarmee mochten ze doen wat ze wilden.
Een deel geven en houden, alles geven, alles houden …
Maar ze vervielen tot leugen en huichelarij en zondigden zoals Gods woord zegt, tegen de Heilige Geest.
En God strafte.
Aan het eind lezen we hoe de gemeente hiervan schrikt.
Het zal hen ongetwijfeld tot nadenken  hebben gebracht en tot diepe eerbied en ontzag voor God.

Eén ding is heel duidelijk door dit voorbeeld van Ananias en Saffira: God ziet alles; God heeft weet van alles.
We kunnen geen enkele zonde doen, of God weet ervan.
Voor anderen kunnen we van alles verborgen houden, maar voor God niet.
Al is er geen mens die ziet wat je verkeerd doet, en dan maakt het niet uit of het gaat om leugen en bedrog, of om andere zonden, God is erbij als wij onze zonde begaan.
Sterker nog, Hij ziet zelfs het moment dat wij nog niet gezondigd hebben maar ertoe worden verleid.
Maar uiteindelijk ligt de keuze bij onszelf in wat wij doen, waar wij voor kiezen.

We hebben een geweten van God gekregen.
Als Zijn kinderen hebben we ook Zijn Heilige Geest gekregen.
Maar aan ons is de keuze.
Satan kan ons verleiden, mensen of omstandigheden kunnen ons verleiden, maar niemand anders kiest voor dingen dan wijzelf.

Als ik dan zo over deze dingen heb nagedacht en heb opgeschreven, ben ik toch blij dat ik niets van het kalendertje oversla.
Men zegt wel, een ongeluk zit in een klein hoekje, maar ik geloof dat een leugen(tje) ook in een klein hoekje zit.




Lieve Vader in de hemel.
Hoewel ik dit onderwerp liever had gemeden, omdat het zo confronterend is, ben ik toch blij dat ik me er niet toe heb laten verleiden om het over te slaan.
Diep van binnen, Vader, ben ik verdrietig, omdat ik er achter ben gekomen, hoe makkelijk kleine leugentjes soms uit onze mond komen.
Soms helemaal niet bewust of echt met opzet, maar het gebeurt wel en misschien wel meer dan me lief is, of beter gezegd, meer dan U lief is.
Dan dank ik U, Vader, voor dit onderwerp, omdat U mij hierdoor weer bewust maakt hiervan.
We weten en kennen Uw geboden, en toch …
Vergeef mij, vader, al die leugentjes om bestwil, of dat ik het mooier heb doen voorkomen dan het was, of groter, of aangedikt heb, of niet eerlijk durfde te zijn, de ander wilde sparen, of …
Vergeef mij, Vader, alle keren waar ik geen weet van heb of meer heb.
Vergeef mij mijn verborgen zonden en help mij om er tegen te strijden.
Leer mij te luisteren naar de zachte stem van Uw Heilige Geest.
Maak mijn hart ontvankelijk voor Uw leiding, Uw correctie, Uw wil te doen.
Dank U wel voor de vergeving die ik opnieuw uit Uw hand ontvang.
Leidt mij en zegen mij, Vader.
In Jezus’ Naam.

- Amen –




Leugens …

Het ergste is niet
dat de waarheid vroeg of laat
aan het licht zal komen,
maar dat het indruist
tegen wat God gebied.

Laten we waakzaam zijn,
vooral voor die kleine leugentjes
die zo snel en makkelijk zijn gedaan.
Voor God is immers niets verborgen,
er is niets dat Hij niet ziet.

Het maakt niet uit
of ze nu groot zijn of klein;
ze zijn niet goed te praten.
Laten we beseffen:
elke leugen doet God verdriet.

©Rita Klapwijk

2 opmerkingen:

  1. Wat mooi hoe je het gedeelte verwoord in het gedicht over leugen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een prachtig stuk heb je over dit onderwerp geschreven! Heel herkenbaar. Ik denk voor velen. Als iedereen nou toch eindelijk eens eerlijk werd. Puur. Het is vaak zo ontzettend moeilijk om de goede beslissingen te nemen of om verstandig te reageren in een wereld vol leugens...

    BeantwoordenVerwijderen