'Want ik vertrouw niet op mijn boog, mijn zwaard zal mij niet verlossen.
Maar U verlost ons van onze tegenstanders, U maakt wie ons haten, beschaamd.'HSV
'Ik vertrouw niet op mijn boog, mijn zwaard zal mij niet redden.
U bevrijdt ons van onze tegenstanders, U stelt onze vijanden aan de kaak.'
GNB
Psalm 44:7,8
De bovenstaande teksten brengen mij in eerste instantie automatisch naar Zacharia 4:6, waar staat:
‘Niet door kracht en niet door geweld, maar door Mijn Geest, zegt de HEERE van de legermachten.’
Ik weet, deze tekst komt nogal eens voorbij in mijn schrijven, maar hij betekent dan ook heel veel voor mij. (lees ons; mijn man en mij)
Het is nog maar amper 3 jaar geleden dat we dit woord waarheid hebben zien worden in ons leven en dat heeft een onuitwisbare indruk, ik kan misschien ook wel zeggen, afdruk, achtergelaten in ons leven.
Het verhaal betreft één van onze kinderen en is te veel omvattend om in een paar zinnen weer te geven, maar het kwam er op neer, dat wij in een heftige strijd terechtkwamen met één van onze kinderen als doelwit en wij voor de keuze kwamen te staan, met het woord uit Zacharia, om te strijden met menselijke middelen of God voor ons te laten strijden.
Wij kozen voor het laatste, wat betekende dat wij gingen bidden samen met nog een paar mensen uit onze gemeente en uit onszelf geen actie ondernamen in die situatie.
Het is één van de moeilijkste perioden van mijn leven geweest, maar ook één waarin ik het meest heb geleerd.
Want het klinkt misschien heel makkelijk en het is snel neergeschreven, ‘we kozen ervoor om te gaan bidden en God te laten strijden voor ons’, maar het is één van de moeilijkste lessen geweest (tot nu toe) die wij moe(s)ten leren.
In deze periode werd er aan alle kanten aan ons getrokken, zowel door instanties als door mensen dichtbij- en verafstaand.
Het betekende ‘niet begrepen worden, goedbedoelde op- en aanmerkingen krijgen, ik zou dit, ik zou dat, je moet zus, je moet zo, …’.
Het betekende tegen mijn gevoelens ingaan, omdat Gods woord wat anders zegt dan mijn gevoel.
Het betekende vechten en strijden met God om mijn wil, mijn gedachten, ondergeschikt te maken aan die van Hem.
‘Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede!’
Het betekende …
Nu, achteraf, kan ik zeggen: ‘Ik zou er nooit voor gekozen hebben, maar had het ook niet willen missen, hoe zwaar en moeilijk het ook is geweest en hoeveel pijn en verdriet ik ook heb gehad.’
Loslaten en vertrouwen waren –en zijn– hierin de sleutelwoorden.
Loslaten, zodat God het over kan nemen en Zijn ding kan doen.
Vertrouwen, dat Hij zal doen wat gedaan moet worden en het tot een goed einde zal brengen.
En alles op Zijn tijd en wijze!
Overgave.
Op het kalendertje wordt onderscheidt gemaakt tussen succesvol zijn en zegevieren.
Succesvol zijn staat hier voor het aankunnen van uitdagingen die vrij makkelijk zijn, zowel voor gelovigen als voor ongelovigen en zegevieren voor een overwinnend leven te midden van grote tegenstand.
‘Zegevieren betekent dat we leven als overwinnaars te midden van reusachtige tegenstand.’ *
Leven als overwinnaar.
Als ik iemand uit de Bijbel naar voren zou moeten halen als voorbeeld van iemand die een overwinnend leven leidde, dan is het voor mij Paulus.
Als ik naar zijn leven kijk, naar de omstandigheden waarin hij heeft verkeerd, naar alles wat er is gebeurd en hoe hij daarin reageerde en handelde, dan zie ik dat hij nooit de omstandigheden en de dingen die gebeurden liet heersen over wie hij was in Christus of over de bediening die hij had gekregen.
Als hij (en Barnabas) wordt bespot door eigen mensen, druipt hij niet af, maar zegt onomwonden waar het op staat en gaat verder. (Hand. 13:46,47)
Gods woord boven alles.
Hij wordt gestenigd en voor dood de stad uitgesleept, maar hij gaat terug de stad in en vertrekt pas de volgende dag. (Hand. 14:19,20)
Over doorzettingsvermogen gesproken!
Als Paulus (en Silas) in de gevangenis zit, zijn voeten vast in een blok en een kapot geslagen rug van de stokslagen, zingt en bidt hij tot eer van God. (Hand. 16:25)
Hij doet wat hij zegt: Wees altijd blij; bidt zonder ophouden; dank onder alles.
Gevangenschap en verdrukking vreest hij niet; aan zijn leven hecht hij geen waarde, zolang hij maar de taak kan volbrengen die de Here Jezus hem heeft opgelegd. (Hand. 20:22-24)
Hij laat zich niet door mensen weerhouden om te doen wat hij moet doen, hoezeer zij hem ook proberen te overreden. (Hand. 21:13,14)
Het leven van Paulus is vanaf het moment dat hij tot geloof komt in de Here Jezus een aaneenschakeling van moeiten, problemen, vervolging, gevangenschap enz.
Een leven gekenmerkt door lijden om de Naam van de Here Jezus. (Hand. 9:15,16)
Alles heeft hij gekend en alles kon hij aan doordat hij leefde vanuit de kracht van de Here Jezus.
(Fil. 4:13)
De kern ligt dus in het weten en leven vanuit wie we zijn in Christus.
Voor de één lijkt dit makkelijker te zijn en te gaan dan voor de ander.
Als ik naar het leven van Paulus kijk, alles zo lees, dan lijkt het alsof het hem allemaal zo makkelijk afgaat.
Alsof de dingen die gebeuren hem niets doen, totaal geen invloed hebben op zijn zelfvertrouwen, zijn gevoelens en zijn taak.
Zijn liefde en toewijding aan Jezus omvat alles.
‘Maar in dit alles –honger, verzadigd zijn, vervolging, spot, steniging, gevangenschap, tekortkomen, overvloed– zijn wij meer dan overwinnaars!’ (Rom. 8:37)
Nergens lees je in het leven van Paulus iets over gevoelens van neerslachtigheid, onzekerheid, twijfel, moedeloosheid, opgeven, of iets dergelijks, en dat terwijl hij toch wel zoveel heeft meegemaakt.
In 1 Thess. 5:12-22 geeft Paulus nog aanwijzingen aan de Thessalonicenzen, en dus ook aan ons.
Het zijn echter allemaal dingen waarbij Paulus niet spreekt over, als je je zo en zo voelt moet je dat doen, nee, hij zegt ons om het gewoon te doen.
Altijd en in alle omstandigheden en ongeacht hoe we ons voelen, en hijzelf was daarin het voorbeeld.
Een overwinnend leven is dus geen leven van gevoel, maar van keuzes maken.
En heel vaak volgt dan het gevoel, niet andersom.
Ik kan me niet voorstellen dat Paulus en Silas zich erg prettig en blij hebben gevoeld met hun voeten in een blok en een kapotte, en dus zeer pijnlijke, rug van de stokslagen.
Het was ook nacht, dus ze zullen ongetwijfeld ook erg moe zijn geweest, maar hoe hadden ze moeten slapen met hun voeten in zo’n blok en zoveel pijn?
Ze hadden zich ook bij elkaar kunnen beklagen; of zich kunnen overgeven aan zelfbeklag, of boos worden op God omdat Hij dit toeliet, terwijl ze toch …
Niets van dit alles doen ze, ze kiezen ervoor om te zingen en te bidden!
Persoonlijk moet ik toegeven dat ik de neiging heb om mij over te geven aan wat ik voel; het is een voortdurende strijd in mijn leven.
En soms kies ik er zelfs heel bewust voor om mij over te geven aan mijn negatieve gevoelens, aan zelfbeklag, zelfmedelijden, waarom’s, vermoeidheid, opgeven.
Ik weet dat het niet goed is en toch doe ik het soms, alsof ik God een hak wil zetten omdat Hij steeds weer al die moeilijkheden toelaat.
Het enige dat ik ermee bereik is dat ik in een neerwaartse spiraal kom en het nog meer moeite kost om daar weer uit te komen.
Ik weet dit en toch …
Een mens kan soms zo moe zijn van het vechten, het altijd maar weer moeten vechten …
Iedere dag dezelfde moeilijkheden om het hoofd te bieden, iedere dag dezelfde onzekerheden, iedere dag dezelfde strijd, iedere dag …
Soms even rust, en soms volgt het één op het ander.
Toch durf ik ook van mijzelf te zeggen dat ik ook heel erg gegroeid ben in mijn strijden tegen mijn gevoelens, en om juist die dingen te doen waarvan ik weet dat ze goed zijn en me juist sterk en krachtig maken.
Mijn geloof groeit en wordt standvastiger.
De heftige strijd, waar ik het over had in het begin, is daar een voorbeeld van.
Hoewel met vallen en opstaan, leren doe ik en van daaruit komt de groei.
Nee, ik durf van mijzelf niet te zeggen dat mijn leven echt een leven van overwinning is, eerder maar dat ik lerende ben en me uitstrek naar steeds meer overwinning in mijn leven.
Leven vanuit wie ik ben in Christus.
Leven vanuit Zijn kracht; Zijn opstandingskracht.
Leven met mijn blik op Hem gericht in elke omstandigheid.
Leven vanuit dankbaarheid om wat Hij zegt en gedaan heeft.
Leven vanuit de zekerheid dat niets mij van Hem kan scheiden.
Leven vanuit de blijdschap om wie Hij is en voor mij wil zijn.
Leven, ziende en vertrouwende op Hem en niet op mijn eigen kracht en kunnen.
Als ik de zin nog eens na lees ‘Zegevieren betekent dat we leven als overwinnaars te midden van reusachtige tegenstand’, dan moet me nog één ding van het hart; iets over die ‘reusachtige tegenstand’.
Ik geloof namelijk dat reusachtige tegenstand niet alleen die dingen zijn die in het leven van Paulus gebeurden, of zoals bijvoorbeeld vervolging in Irak of Indië.
Reusachtige tegenstand hoeven we geloof ik niet alleen te zien als iets wat in het algemeen door mensen als groot wordt gezien.
Ik geloof dat reusachtige tegenstand niet voor iedereen hetzelfde is.
Wat de één als reusachtig ervaart, kan voor een ander een peulenschil zijn.
Waar de één worstelt en vecht, valt en weer moeite moet doen om op te staan, kan de ander met grote vraagtekens naar kijken.
Zegevieren is Hem prijzen in een lied, te midden van pijn en verdriet.
Zegevieren is danken te midden van onzekerheid.
Zegevieren is liefhebben en vergeven die jou pijn doen of hebben gedaan.
Zegevieren is ’s morgens opstaan, terwijl alles in je zegt: geef maar op.
Reusachtige tegenstand kan voor ons allemaal iets anders zijn.
Laten we ons dus niet verkijken op het leven van een ander en ons minder voelen.
God kent een ieder van ons en Hij weet hoeveel ons soms iets kost.
Het penningske van de weduwe was meer waard dan de grote gift van de rijke, het gebed van de tollenaar had meer waarde dan het gebed van de Farizeeër, de minste is in Gods koninkrijk het meeste.
Wel weet ik dat zegevieren, overwinningen in ons leven, hand in hand gaan met het luisteren naar wat God zegt, met het in praktijk brengen van wat Hij zegt, het proclameren wat Hij zegt.
Zonder Zijn woord, zonder gebed, zonder relatie met Hem, zonder Hem, kunnen we niet zegevieren.
Jezus is de sleutel naar een leven in overwinning, want in Hem, en Hem alleen, zijn wij meer dan overwinnaars.
* Citaat kalendertje
Lieve Vader in de hemel, ik verlang zo naar een overwinnend leven, naar een leven waarin wat U zegt boven mijn gevoelens en gedachten staat.Waarin niet mijn omstandigheden regeren en het voor het zeggen hebben, en de gevoelens die daar uit voortkomen, maar wat U zegt, wat U beloofd, het vooruitzicht op wat mij wacht.
Eigenlijk, lieve Vader, weet ik het allemaal precies, maar wat is de praktijk moeilijk.
Dank U wel, voor uw geduld met mij in dat proces van leren leven in de overwinning.
Dank U wel, voor Uw liefde voor mij, Uw onvoorwaardelijke liefde.
Dank U wel, voor Uw genade!
Dank U wel, dat U alles wat er in mijn leven gebeurt, doet medewerken ten goede.
Uit alles wat er gebeurt kunt U iets goeds, iets moois, iets leerzaams, doen voortkomen als wij daar open voor staan, het toelaten.
Dank U wel, voor Uw bemoeienis met mijn leven; dat U mij niet in de steek laat of opgeeft als ik val, en val, en val, en …
Maak mij sterk en krachtig, Vader.
Laat de overwinning van Uw Zoon, onze Here Jezus Christus zichtbaar worden en zijn in mijn leven.
In Jezus’ Naam.
- Amen -
In Hem ben ik meer dan overwinnaar;in Zijn kracht kan ik alles aan.
Door Hem is niets onmogelijk;
Hij is mij in alles voorgegaan.
zodat Hij het kan overnemen
en doen wat gedaan moet worden.
Overwinnend leven is vertrouwen
dat Hij doet wat gedaan moet worden
en het tot een goed einde zal brengen.
Overwinnend leven is geloven en leven
vanuit het feit dat Zijn woord ‘ja en amen’ is
en onze kracht en sterkte.
Overwinnend leven is keuzes maken
boven ons voelen en denken,
ongeacht wat het ons kost.
Overwinnend leven is niet opgeven,
ook als alles in ons slechts zucht:
laat maar, ik kan niet meer.
Overwinnend leven is de wedloop lopen
om de eindstreep te behalen
en in ontvangst te nemen
de prijs die ons wacht.
Gods rijke zegen
en een liefdevolle groet,
Rita
'Maar God zij gedankt die ons de overwinning geeft
door onze Heer Jezus Christus!'
door onze Heer Jezus Christus!'
1 Korinthe 15:57