HSV
Vrienden, als ons hart ons niet aanklaagt, kunnen we ons met vertrouwen tot God wenden.
We krijgen van Hem wat we maar vragen, omdat we ons aan Zijn geboden houden en doen wat Hem het liefst is.
GNB
1 Johannes 3:21,22
Soms moet ik even heel goed nadenken om een verband te zien tussen wat er op het kalendertje staat en de gegeven Bijbeltekst.
En soms vind ik de gegeven Bijbeltekst ook niet bepaald makkelijk om te begrijpen of om in het licht van mijn eigen leven te plaatsen.
Ook de tekst voor deze keer is er zo één.
Ik ben een denker en mijn gedachten gaan vaak zoveel verder dan eigenlijk soms nodig is, of zelfs misschien goed voor me is.
Zo ook vandaag.
Als ons hart ons niet veroordeelt/aanklaagt, kunnen we vrijmoedig/vol vertrouwen naar God gaan en we krijgen wat we vragen …
Maar wat als ons hart ons niet aanklaagt?
Wat als we ons nergens van bewust zijn, of niet openstaan voor Gods Geest?
Hoeveel mensen lopen er niet op deze aardbol rond die geen geweten lijken te hebben?
Wiens hart hun niet lijkt aan te klagen?
En aan de andere kant, soms heb ik vergeving ontvangen, maar klaagt mijn eigen hart mij nog steeds aan …
Dit zijn zo de eerste gedachten die in mij opkomen als ik de gegeven Bijbeltekst lees.
En ik neem het gehele gedeelte er maar gauw bij om verder te kunnen, want zoals eigenlijk meestal het geval is, is het niet goed om slechts één Bijbeltekst te overdenken zonder de rest er op z’n minst bij gelezen te hebben.
Waar te beginnen is dan alleen weer niet altijd makkelijk, daar de vertalingen onderling verschillen met kopjes en titels die ze erboven zetten.
Dus ik pak het hele hoofdstuk er maar bij, gewoon om het in de goede context te lezen.
1 Johannes 3
Ik moet zeggen, het werd er even niet makkelijker op.
Ik struikelde even behoorlijk over de teksten ervoor; vers 19 en 20.
‘En hieraan weten wij dat wij uit de waarheid zijn, en zo zullen wij ons hart voor Hem geruststellen. Want als ons hart ons veroordeelt, God is meer dan ons hart, en Hij weet alle dingen.
En het volgende vers zegt weer:
Geliefden! Als ons hart ons niet veroordeelt, hebben wij vrijmoedigheid om tot God te gaan; …
Ik heb ze echt verschillende keren gelezen en vervolgens ‘Het Leven’ er maar eens even bij gepakt.
Mijn hersens kraakten en maalden; het leek immers zo haaks op elkaar te staan.
Totdat ik door hetgeen er als uitleg in ‘Het Leven’ bij staat, ontdekte dat je ze even los moet koppelen van elkaar.
(Dit is dan even zo’n moment waarop je het gevoel heb van: ik ben geloof ik nog niet helemaal wakker of erbij …)
Johannes wil ons bemoedigen, door aan te geven dat, al klaagt ons eigen hart ons aan, God ons hart en onze daden kent en Hij op grond daarvan oordeelt en niet op wat ons hart (ons geweten) zegt.
‘Velen zijn bang dat ze niet genoeg van anderen houden, Zij voelen zich schuldig omdat zij denken niet op de goede manier te kunnen liefhebben. Hun geweten zit hen in de weg.’
De uitleg van Het Leven geeft verder aan, dat Johannes juist hen op het oog had toen hij deze brief schreef.
We kunnen ontsnappen aan deze knagende beschuldigingen, niet door ze te negeren maar door de juiste stappen te zetten; door eraan te gaan denken dat God ons hart en onze daden kent.
God zal ons niet veroordelen als wij bij Christus horen.
En als wij het gevoel hebben niet ‘goed genoeg’ te zijn, moeten we eraan denken dat God groter is dan ons geweten; Hij weet dat wij Zijn eigendom zijn.’
Het gehele hoofdstuk gaat over dat wij kinderen van God zijn en welke hoop dit met zich meebrengt, welke zekerheid, maar ook welke verantwoordelijkheid.
Daarnaast klinkt er ook een waarschuwing, een uitleg en Het gebod.
Geloven en liefde zijn de sleutels van dit hele gedeelte.
Geloven in de Naam van de Here Jezus Christus (Zijn Naam zegt alles over Hem, wie Hij is en wat Hij kwam doen) en liefhebben zoals Hij.
Met al deze woorden en gedachten keer ik terug naar wat op het kalendertje staat deze week.
De schrijfster geeft aan, dat zij God regelmatig vraagt om haar het juiste evenwicht te geven, met Zijn woord als leidraad, of Hij haar wil laten merken wanneer zij het spoor bijster raakt.
Strijdend tegen een machtige, onzichtbare vijand, kan je in vrede met de Almachtige God leven, schrijft zij.
Ja, het is een feit dat wij strijden tegen een machtige en onzichtbare vijand.
Een vijand die er alles aan zal doen om een leven in vrede met de Almachtige God te roven.
Geen enkel middel schuwt hij daarvoor, want hij is een vijand ‘sans scrupelus’; gewetenloos, nietsontziend, laag-bij-de-grond, gemeen, laaghartig, immoreel.
De vader van de leugen, zich soms vermommend als een engel des lichts.
Wat kan hij ons uit ons evenwicht brengen, in verwarring brengen en ons beroven van onze vrede met God.
Wat kan hij de weegschaal doen overslaan naar de verkeerde kant.
Wat hebben we het nodig dat God evenwicht in ons leven brengt zodat die weegschaal niet doorslaat naar de verkeerde kant.
Wat hebben we het nodig om tijd met Hem door te brengen, Zijn woord te lezen, te leren Zijn stem te verstaan.
Wat is het belangrijk om dicht bij Hem te blijven; open te staan voor Zijn leiding en correctie.
Jezus gebruikte Gods woord om de leugens van satan te verslaan; het laat ons zien hoe belangrijk Gods woord is.
In Psalm 119 spreekt David hoe belangrijk Gods woord (voor Hem) is.
Door Paulus heen spreekt God later opnieuw tot ons om ons er van te doordringen hoe belangrijk Zijn woord is.
In Efeziërs 6 zien we hoe Gods woord opgenomen is in de wapenrusting.
Het is zelfs het enige wapen waar we mee kunnen aanvallen.
Zijn woord hoort onze leidraad in het leven te zijn en hoe zal dat kunnen als wij het niet lezen, niet kennen?
Ja, God spreekt ook op andere manieren, maar Hij heeft ons Zijn woord niet voor niets gegeven!
Ons hart kan van alles zeggen.
De duivel kan ons aanklagen.
Mensen kunnen ons in verwarring brengen.
Maar Gods woord is waarheid!
Zijn woord kan ons, als wij het spoor bijster raken, weer op het juiste pad brengen.
Door Zijn woord weten we wat Hem vreugde schenkt, wat Hem welgevallig is, wat Hem het liefst is.
Dat het ons verlangen mag zijn, net als bij David, dat we als het ware aan Zijn woorden willen zijn vastgekleefd; dat ze begerenswaardiger voor ons zullen zijn dan het zuiverste goud en zoeter dan honing zo uit de raat.
Laten we Zijn woord bewaren in ons hart, zodat we niet zullen zondigen en in vrede met Hem kunnen leven. (Psalm 119: 31a; 19:11; 119:11,1,50)
Lieve Vader, wat kan het evenwicht in ons leven zoekraken als we niet dicht bij U blijven, U om Uw leiding vragen, als we Uw woorden niet tot ons nemen.
In de drukte van deze wereld, van deze tijd laten we ons soms zo makkelijk onze tijd met U roven.
Het is niet dat we geen tijd zouden hebben, Vader, het is dat we verkeerde prioriteiten hebben.
Vergeef ons, en spreek tot ons hart, dring met Uw Geest in ons hart aan op tijd met U!
We maken tijd vrij om van alles te doen wat we moeten of leuk vinden, leer ons om onze prioriteiten goed te stellen.
Doe ons toch inzien hoe belangrijk het is om tijd met U door te brengen, Uw woorden te lezen, te overdenken.
Uw woord is waarheid, Uw woord is ons enige wapen tegen de boze, zijn leugens, zijn aanvechtingen.
Help ons, Vader, in Jezus’ Naam, help ons, want het is zoals Paulus zegt; het goede dat ik doen wil, doe ik niet, maar het verkeerde, dat ik niet wil, dat doe ik.
Dank U, Vader, voor Uw genade.
Dank U, voor Uw geduld.
Dank U, voor Uw liefde.
Dank U, dat U het goede werk dat U in ons begonnen bent ook zal voltooien.
Ik loof en prijs Uw grote Naam.
- Amen -
Leer mij, Vader,
dicht bij U te blijven
door Uw woord te lezen,
en het te overdenken.
Dat Uw Geest mij
een hart vol wijsheid
en inzicht in wat ik doe
zal schenken.
Laat mij openstaan
voor Uw leiding
en doe mij inzien
wanneer ik mij op de
verkeerde weg bevind.
Zo zal ik
door Uw genade
in vrede met U
kunnen leven.
In de nabijheid
van Uw liefde
als Uw kind.
Gods rijke zegen
en een liefdevolle groet,
Rita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten