Dan zal uw kracht tevergeefs verbruikt worden; uw land zal zijn opbrengst niet geven en het geboomte des lands zal zijn vrucht niet dragen.
NBG
Ik zal de trots op uw eigen kracht breken. Ik zal uw hemel als ijzer maken en uw aarde als brons.
Dan zal al je gezwoeg tevergeefs zijn: van het land zul je niets binnenhalen en van de vruchtbomen zal niets te plukken zijn.
GNB
Ik zal de trots op uw eigen kracht breken. Ik zal uw hemel als ijzer maken en uw aarde als brons.
Uw kracht zal voor niets verbruikt worden, uw land geeft zijn opbrengst niet en de bomen op het land geven hun vruchten niet.
HSV
Leviticus 26:19,20
Trots, een woord met een negatieve klank en uitstraling.
Iets waarvoor je moet oppassen, voor moet waken, want ergens trots op zijn kan al heel gauw betekenen dat er een stukje hoogmoed om de hoek komt …
Met trots zijn op wat je gepresteerd heb, op je kind, iets wat je gemaakt hebt of gedaan hebt, moet je wel heel erg oppassen dat jij, of je kind, niet naast zijn schoenen gaat lopen …
Persoonlijk iets, waar ik best mee worstelen kan, want ik vraag me met deze dingen af of dit wel een verkeerde trots is.
Je mag toch trots zijn op wat je gemaakt of gedaan hebt, en je mag toch trots zijn op je kinderen en ze dat laten weten?
Complimentjes en bemoedigingen hebben we toch allemaal nodig?
Bevestigingen dat je goed bezig bent, aanmoedigingen om door te gaan en vol te houden!
Natuurlijk, je moet niet doorslaan naar de andere kant en jezelf of je kind ophemelen, maar trots is immers ook blij zijn met wat jij of je kind gedaan heb, daar uiting aan geven, en daar lijkt mij toch helemaal niets mis mee.
Wat zeg ik, het lijkt me zelfs heel belangrijk om dat aan te geven naar je kinderen: ‘Mama/papa is trots op jou; dat heb je goed gedaan.’
Het geeft zelfvertrouwen.
Het bemoedigd.
Het geeft een tevreden en voldaan gevoel en het zal jezelf of je kind stimuleren.
En als we daarbij onze dank aan God betuigen, omdat we ons in alles afhankelijk weten van Hem, …
Echter, zo met alles is, besef ik ook dat, zodra het woordje ‘te’ er voor komt te staan, het mis gaat en hoogmoed, arrogantie, gezonde en gepaste trots (laat ik het zo maar even noemen) verdrijven.
In de eerste regels van het kalendertje zegt Beth Moore: ‘Mijn naam is trots, ik ben een bedrieger. Je houdt van me omdat je denkt dat ik altijd het goede met je voor heb. Maar …’
Trots, een gevoel waardoor je wil laten zien dat je iets goed hebt gedaan of iets moois hebt gemaakt; een gevoel dat je meer waard bent dan anderen; een gevoel, dat je wilt pronken met wat je hebt of deed.
Maar ook: eigenwaarde, fierheid, grootsheid, hoogmoed, fier, hovaardig, groots, ongenaakbaar, hoogmoedig, hooghartig, opgeblazen, prachtig, pront, statig, aanzienlijk, arrogant, air, aanmatigend, deftig, dapper, eer, eigenwaan, eigendunk, eergevoel, flink, ferm.
Als er één ding is wat ik mijn leven heb gemerkt en geleerd (en dat wil niet zeggen dat ik het voor elkaar heb, maar alleen dat ik er van doordrongen ben geraakt), dan is het wel, dat er veel meer dingen onder trots vallen dan we vaak denken.
Misschien denk je wel bij jezelf dat je helemaal niet zo’n ‘trots’ figuur/persoon bent, maar is dat ook wel zo, en is dat eigenlijk al niet een teken van trots, van hoogmoed?
Als wij naar onszelf zouden gaan kijken door Gods ogen, wat zouden we dan zien en horen?
Nu kunnen we wel zeggen, van, ja, maar ik bedoel niet alles zoals het eruit komt, en dat weet God toch.
Maar toch …
En dan …
Als ik in de Bijbel (in dit geval op Biblia.net) op zoek ga naar het woordje ‘trots’, dan valt het me op dat dit woord in de Herziene Statenvertaling en de ‘gewone’ Statenvertaling, als in de NBG in het Nieuwe Testament niet voorkomt.
Daar is het woord vervangen door het woord ‘roemen’ of ‘beroemen’.
Heel apart.
De woorden ‘roemen’ of ‘beroemen’ zijn geen woorden die je vandaag de dag echt nog hoort.
Ik hoor tenminste nooit iemand zeggen ‘de roem die ik over mijn kinderen heb’ , of ‘ik beroem mij op …’, of ‘dit is mijn roem …’.
Misschien iets om ook eens verder over na te denken of te onderzoeken, maar nu niet.
Het viel mij echter wel op, vandaar dat ik het toch even genoemd wilde hebben.
Als er in het OT gesproken wordt over trots, dan zien we dat het eigenlijk steeds opnieuw gaat over het zich verheffen boven God, boven Zijn volk Israël, boven de ander.
God buitensluiten, Hem niet nodig hebben, op eigen kracht dingen doen of willen doen, is trots.
Het is de trots van een mens die hem doet zeggen of denken dat hij God niet nodig heeft. (Psalm 10:4)
En laten wij die geloven nu niet denken dat wij hier niet bij horen, want, hoe vaak doen wij geen dingen op eigen kracht?
Hoe vaak willen wij het eerst niet zelf oplossen voor dat wij naar God toe gaan en Hem om hulp vragen?
Hoe veel beslissingen nemen we niet zonder God er in te kennen?
(En dan heb ik het niet over met welk been je vandaag uit bed moet stappen, of welke kleur sokken je aan moet trekken)
Vergeven, niet boos blijven, de minste zijn.
... Nee, dat vergeef ik hem nooit, hij …
... Ja, maar hij is begonnen, je denkt toch niet dat ik dan …
... Ja, maar dat doe ik niet, ik ga geen wc’s schoonmaken, daar zijn de …
Het zijn zomaar een paar kleine voorbeelden; het gaat nog veel verder, en nog veel dieper.
Trots is een zeer grote en geniepige vijand, waarvan we soms niet eens doorhebben dat hij ons leven, of delen van ons leven, beheerst.
Het volk Israël is daarin voor ons een goede spiegel, als ook de vele volkeren, groeperingen en individuen, rondom hen die hen tot op de dag van vandaag belagen.
‘Ik zal de trots op uw eigen kracht breken,’ zegt God tegen Zijn volk in de bovenstaande tekst.
En dan volgt er een hele uiteenzetting van alles wat God zal doen als het volk trots, en dus ongehoorzaam, blijft.
In zekere zin geldt dit woord ook nog voor ons.
Ja, onze zonden zijn vergeven door het kostbare, vergoten bloed van de Here Jezus, maar daarmee zijn we er niet.
Veel dingen in ons leven stroken niet met Gods woord, met wat Zijn wil is.
Als Hij tegen ons zegt: ‘Wees heilig, want Ik ben heilig,’ dan hebben we nog heel wat te leren en moet er nog heel wat veranderen in ons leven.
En als we denken dat we er al zijn of bepaalde dingen al geleerd hebben of niet (meer) nodig hebben, laten we dan vooral waakzaam zijn om niet te vallen!
Trots is vaak heel moeilijk te herkennen.
Waar begint het en waar eindigt het?
Kunnen we het eigenlijk wel onderkennen zonder Gods hulp?
Je kunt trots zijn op je kinderen of op iets wat je gedaan hebt, maar waar en wanneer gaat het over van ‘blij erom zijn’ in ‘verheffen boven anderen’.
Trots.
Gaan in eigen kracht.
Jezelf boven een ander plaatsen.
In woord en/of in daad.
Trots.
Zo geniepig en bedrieglijk.
Wie anders dan God alleen kan ons leren inzien waar trots in ons leven is, of zelfs heerst.
Lieve Vader in de hemel.
Vergeef mij mijn trots, mijn hoogmoed.
Vergeef mij,dat het soms zelfs zo erg kan zijn, dat ik het soms in het geheel niet eens zie als ik trots of hoogmoedig ben.
Vergeef mij, Vader, vergeef mij en reinig opnieuw mijn hart van deze zonde.
Al menigmaal heb ik mijn hoofd moeten buigen voor gedachten of ondoordachte woorden van trots en hoogmoed.
Opnieuw bid ik U daarom, dat U mij erop blijft wijzen waar trots mijn leven binnen wilt komen, binnen komt of is binnengekomen.
Open mijn ogen, Vader, ook voor deze geniepige en bedrieglijke zonde, waardoor ik mij verhef boven U en mijn naaste en waardoor ik ook nodeloos U en mijn naaste verdriet doe en kwets.
Doe ons toch beseffen hoe zeer trots scheiding brengt tussen U en ons, hoe groot de kloof is, die daardoor tussen U en ons ontstaat.
Leer ons buigen voor U, voor Uw wil.
Leer ons gehoorzaam zijn.
Maak ons zachtmoedig en nederig, zoals Uw Zoon, onze Here Jezus Christus.
Leer ons door Uw woord als een spiegel voor te houden.
Leidt ons door Uw Geest in Uw waarheid en tot eer van U.
In Jezus’ Naam.
- Amen –
Trots,
zo geniepig,
zo bedrieglijk.
Zo moeilijk soms
te onderscheiden.
Aan God voorbijgaand.
In eigen kracht
het leven uitstippelen
en leiden.
Zo op zichzelf gericht,
zichzelf zo verheffend.
Tegelijk de ander,
en boven alles God,
zo kwetsen, zo bezeren.
Trots.
Zichzelf,
boven alles,
vereren.
Laat Zijn Geest
je onderzoeken;
spiegel je leven
aan Zijn woord
en zie of je handel
en je wandel
Hem wel echt
bekoort.
©Rita Klapwijk
Toen ik zo aan het rondkijken was op Internet naar trots etc., kwam ik op het laatst het onderstaande gedicht tegen.
Het blijkt dat het citaat van Beth Moore op de kalender hieruit genomen is.
Daar er ongetwijfeld copyright op zit, kan ik het hier niet plaatsen, maar hier is wel de link naar de site waar het gedicht staat.
Mijn naam is trots – gedicht – Engelse versie
Ook heb ik geprobeerd het zo goed mogelijk te vertalen en wil dit op deze manier graag met jullie delen.
Mijn naam is trots.
Ik ben een bedrieger.
Ik bedrieg je, als het gaat om je door God gegeven bestemming.
omdat je er immers naar verlangt om je eigen weg te gaan.
Ik bedrieg als het gaat om tevreden te zijn,
omdat je toch beter verdient dan dit …
Ik bedrieg je als het gaat om kennis,’
omdat je toch alles al weet.
Ik bedrieg je als het gaat om genezing,
omdat je immers te vol bent van jezelf om te kunnen vergeven.
Ik bedrieg je als het gaat om je heiligheid,
omdat je weigert toe te geven wanneer je fout bent.
Ik bedrieg je als het gaat om je visie,
omdat liever in de spiegel kijkt dan uit het raam.
Ik bedrieg je als het gaat om echte vriendschap,
omdat niemand jou ooit werkelijk zal kennen.
Ik bedrieg je als het gaat om liefde,
omdat echte romantiek (liefde) offers vraagt.
Ik bedrieg je als het gaat om de grootheid van de hemel,
omdat je toch niet bereid bent om op aarde een ander zijn voeten te wassen.
Ik bedrieg je als het gaat om Gods glorie,
omdat ik er van overtuigt ben, dat je die van jezelf zoekt.
Mijn naam is trots.
Ik ben een bedrieger.
Je houdt van me, omdat je denk dat ik altijd het beste met je voor heb.
Maar dat is niet waar.
Ik ben er op uit om een dwaas van je te maken.
Ik geef toe, God heeft zoveel voor jou,
maar maak je geen zorgen.
Als je bij mij blijft, zul je het nooit weten.
Naar: My name is pride van Beth Moore
Zie bovengenoemde link
Geen opmerkingen:
Een reactie posten