In ons aardse bestaan worden we om Jezus’ wil voortdurend uitgeleverd aan de dood, om juist zo het leven van Jezus in ons sterfelijk bestaan zichtbaar te laten worden.
2 Korinthe 4:11
Een moeilijke taak …
Het is inmiddels bijna zo’n vijf jaar geleden dat ik eindelijk de bereidheid had om echt ‘de moeilijke weg’ van een gelovige te gaan waarover Beth Moore deze spreek.
Ik ben altijd een kind van God geweest en heb altijd getracht om naar Zijn wil te leven, zoals dat zo mooi gezegd wordt.
Maar daar zaten verschillende kanten aan.
Enerzijds een stuk krampachtigheid van zo en zo moet het, anders …; en aan de andere kant altijd een stuk angst voor het onbekende; dus vooral niet uitstappen in het geloof en dingen ondernemen of gaan doen, want daar draag je wel verantwoordelijkheid voor en zul je ook verantwoording over moeten afleggen bij God.
Ja, ik ben en was een oprecht kind van God, maar ik leefde heel vaak vanuit de angst dat ik iets zou doen wat verkeerd was.
Zolang ik op eigen terrein was, in mijn eigen huis, of iets samen met anderen, waarin ik geen verantwoordelijkheid had, dan was het wel te doen, maar anders …
In ons gezin zijn heel veel dingen gebeurd; dingen die heel moeilijk waren en veel zorgen en verdriet brachten.
(zie: www.intoyourhands.punt.nl - rubriek ‘Persoonlijk’)
Hele zware jaren die mij, menselijkerwijs gesproken bijna op de rand van de afgrond brachten, maar die juist door God werden gebruikt om mij te brengen op de plaats waar ik bereid werd om ‘de moeilijk weg’ van een gelovige te gaan.
De plaats van mijn eigen wil, mijn eigen leven, op te geven en de weg te gaan die Hij vraagt en wijst.
Mijn hoofd en hart te buigen voor Hem.
Mijn hand in die van Hem te leggen en te zeggen: ‘Hier ben ik, Heer, ik ben bereid Uw wegen te gaan. Niet meer mijn wil, maar Uw wil geschiede.’
Niet mijn angst mag reageren, maar U.
Dit betekende dat ik er voor koos om niet meer ergens onderuit te komen, maar dat te doen wat Hij op mijn pad bracht.
Dit betekende mijn angsten opzij zetten, ondergeschikt maken aan Zijn wil.
Dit betekende uitstappen, in het geloof en vertrouwen dat Hij voor mij zorgt, ook als ik er niets van merk of voel.
Dit betekende gaan leven in Hem, uit Hem en door Hem.
Het betekende sterven aan mijzelf.
Het betekende worstelen en strijden, tranen van angst, boosheid, …
Het betekent dat ik er nog steeds voor kies om ergens niet meer onderuit te komen, maar te doen en te gaan waar Hij mij zendt, hoe moeilijk en eng ik dat nog steeds soms vind.
De vraag naar mijn bereidheid ligt er iedere dag.
De weg van Gods kinderen is geen makkelijke weg.
Vooral niet als wij gaan uitstappen en ons leven in Zijn dienst gaan stellen.
Als we uitkomen voor ons geloof op plaatsen waar maar weinig andere gelovigen zijn.
Bidden voor je eten in de kantine, in een restaurant, of andere openbare gelegenheden.
Spreken of juist zwijgen.
Vergeven in plaats van haten.
Liefde betonen in plaats van negeren.
Dienen in plaats van gediend worden.
De bewuste andere wang toekeren.
Trouw zijn in plaats van ontrouw.
Niet met gelijke munt terug betalen.
Leven, zoals Jezus leefde.
Bereid zijn de onderste weg te gaan.
En waarvoor?
Omdat we verlangen naar wat ons wacht na dit leven; een leven voor eeuwig bij Hem.
Openbaring 2:7,10b,11,17,26-28;
Openbaring 21:1-7:
‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan.
En de zee was er niet meer.
En ik, Johannes, zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, neerdalen van God uit de hemel, gereedgemaakt als een bruid die voor haar man sierlijk gemaakt is.
En ik hoorde een luide stem uit de hemel zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn, en God Zelf zal bij hen zijn en hun God zijn.
En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn.
Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.
En Hij Die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.
En Hij zei tegen mij: Schrijf, want deze woorden zijn waarachtig en betrouwbaar.
En Hij zei tegen mij: Het is geschied.
Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde.
Wie dorst heeft, zal Ik voor niets te drinken geven uit de bron van het water des levens.
Wie overwint, zal alles beërven, en Ik zal voor hem een God zijn en hij zal voor Mij een zoon zijn.’
Ja, de taak die wij hebben gekregen is geen makkelijke taak, maar als we bereid zijn om de wedloop te lopen, ‘de moeilijke weg’ van een gelovige te gaan, dan wacht ons, in Christus, iets buitengewoons.
Lieve Vader in de hemel.
Ik wil U boven alles bedanken, dat we deze moeilijke weg niet alleen hoeven te gaan.
U gaf de Heilige Geest als onderpand, als voorschot op onze beloning, onze erfenis, die in de hemel op ons wacht.
Zo bent U iedere dag in ons en bij ons.
Door de kracht van Uw Geest helpt U ons op deze weg.
Het enige wat U van mij, van ons vraagt, is de bereidheid om te gaan en te doen wat U vraagt.
En daarin mogen we zeker weten dat U ons niet zult verlaten, noch begeven.
Maak mijn hart bereid, Heere, om U te volgen al de dagen van mijn leven.
In Jezus ’Naam.
- Amen -
Leven in Hem.
Bereid zijn,
dagelijks te sterven aan mijzelf;
zodat Jezus zichtbaar wordt
in mij.
Leven in Hem.
Mijn hart buigen.
Dagelijks mijn kruis opnemen;
Hem volgen hoe mijn weg
ook zij.
Leven in Hem.
Hem gehoorzaam zijn.
Bereid om moeilijke wegen te gaan;
mijn leven te leven
zoals Hij.
Leven in Hem.
De wedloop lopen
om de prijs te behalen,
die in de hemel wacht
op mij.
©Rita Klapwijk
What grace is mine van Keith en Kristyn Getty
Geen opmerkingen:
Een reactie posten